Δύο νέα κείμενα
Ιδρωμένες στιγμές Πόσο όμορφες μοιάζουν οι αναμνήσεις σου μετά από καιρό, σπασμένες κι ιδρωμένες απ'τον χρόνο που μόνο ένα κλάσμα τους μπορείς ακόμα να δεις να παίζει μπροστά στο παράθυρο σου που χαζεύεις γνωρίζοντας πως πλέον δεν έχεις καμιά απολύτως σχέση με αυτές μα αυτές εσένα, σε λατρεύουν και ξέρεις, ξέρεις πως δεν ήταν ακριβώς έτσι. Ίσως να ήταν πιο αμήχανες, πιο προβληματισμένες, πιο αμφίθυμες μέσα στις νύχτες λίγο πριν γλυκοχαράξει και καταλάβεις πως αυτή σου η νύχτα ήταν η πιο ωραία η πιο συγκινητική, στη ζωή σου, ως τώρα. Που μέσα στις δεκαετίες της ζωής σου, σου θυμίζουν πως αξίζει που την έζησες, γιατί έζησες αυτές. Μια μικρή όαση νερού μέσα στην καθημερινότητα σου και της χαμογελάς, έχοντας παρασυρθεί στα λίγα δευτερόλεπτα που έτυχε να στην θυμίσει η μέρα. Χάλασες και έβγαλες τη γλώσσα στις νυχτερινές σου ντροπές. Έστω και για λίγο. Δε πειράζει. Λίγη είναι η ζωή, λίγο κρατάνε οι στιγμές. Και σιγά σιγά, όσο σου το ...