Δύο νέα κείμενα

Ιδρωμένες στιγμές

Πόσο όμορφες μοιάζουν οι αναμνήσεις σου

μετά από καιρό, σπασμένες κι ιδρωμένες απ'τον χρόνο

που μόνο ένα κλάσμα τους μπορείς ακόμα να δεις να παίζει

μπροστά στο παράθυρο σου που χαζεύεις

γνωρίζοντας πως πλέον δεν έχεις καμιά απολύτως σχέση με αυτές

μα αυτές εσένα, σε λατρεύουν

και ξέρεις,

ξέρεις πως δεν ήταν ακριβώς έτσι.

Ίσως να ήταν πιο αμήχανες, πιο προβληματισμένες, πιο αμφίθυμες

μέσα στις νύχτες λίγο πριν γλυκοχαράξει και καταλάβεις πως αυτή σου η νύχτα ήταν η πιο ωραία

η πιο συγκινητική, στη ζωή σου, ως τώρα.

Που μέσα στις δεκαετίες της ζωής σου, σου θυμίζουν

πως αξίζει που την έζησες, γιατί έζησες αυτές.

Μια μικρή όαση νερού μέσα στην καθημερινότητα σου

και της χαμογελάς, έχοντας παρασυρθεί στα λίγα δευτερόλεπτα που έτυχε να στην θυμίσει η μέρα.

Χάλασες και έβγαλες τη γλώσσα στις νυχτερινές σου ντροπές.

Έστω και για λίγο. Δε πειράζει.

Λίγη είναι η ζωή, λίγο κρατάνε οι στιγμές.

Και σιγά σιγά, όσο σου το επέτρεψε η τύχη και μεθόδευσε η ανάγκη, έγινες λίγο πιο πολύ πλούσιος από πριν.

-------------

Μασκαρεμένα όνειρα

Τα όνειρα φίλε είναι φτιαγμένα από την ανάσα της μάνας πάνω από την παιδική σου κούνια. Είναι τα μάτια που καρφώθηκαν στη πλάτη αυτού που έφευγε.  (δανεικό από την Μ.Ε.)

Είναι όσες πέτρες σου έγδαραν το σώμα τα καλοκαίρια.

Είναι όλες οι λέξεις που ταλαιπώρησαν το νου. Είναι οι όμορφες αισθήσεις που δε μπορείς να θυμηθείς αλλά θα τις καταλάβεις όταν τις ξανανιώσεις.

Είναι όσα τόλμησες να θέλεις και τα μετάνιωσες μετά. Οι στιγμές που ένιωσες ότι κινείσαι, προχωράς, κάτι γίνεται σήμερα.

Είναι η ανατριχίλα που ενιωσες απ' τα μαλλιά του έρωτα σου στο πρόσωπο σου.
Έχουν τη ζαλάδα που ένιωθες μικρή όταν μύριζες βενζίνη.

Κι οι εφιάλτες είναι η ντροπή σου μασκαρεμένη σε θάνατο. Ξεφτίζουν τα όνειρα που τόσο μεθοδικά προετοίμασες και απρόοπτα -ή και απαλά- έγιναν σμπαραλια. Είναι τα απόνερα από εκείνες τις νύχτες που η ντροπή δε σε αφήνει να κοιμηθείς. Μια γεύση του φόβου σου που έμεινε από παλιά, έρχεται και δίνει δίκια στους φόβους σου σήμερα.

Όλα όσα σου χάρισαν τα ξέχασες. Μα ακόμα ελπίζεις να τα ξαναονειρευτείς.