Περιμένοντας στη σκιά.
Περιμένοντας στη σκιά.
(Μεσημέρι
καλοκαιριού. Πάνω στον περιφερειακό
δρόμο, που κοιτάει τη χωματερή. Δυο
αφρικανοί πρόσφυγες κάθονται στα γόνατα,
στη σκιά ενός δέντρου.)
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
1: Τί σκατά πετάνε εκεί μέσα και βρωμάει
έτσι;
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
2: Σκατά, μάλλον.
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
1: Όχι, έχει και καμμένο πλαστικό. Αηδία.
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
2: Ναι, αλλά μόνο εδώ έχει σκιά. Που να
πάμε;
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
1: Πάμε πίσω στις σκηνές. Ο ίδιος ήλιος
είναι.
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
2: Εδώ όμως έχει αυτό το δέντρο. Κάτσε,
καλά είμαστε.
Περνάει
σφαίρα από μπροστά τους ένα μηχανάκι.
Ο 50χρονος οδηγός τους βρίζει και κορνάρει.
Τινάζεται σκόνη πάνω τους.
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
1: Τί θέλει ο μαλάκας. Τον ενοχλήσαμε;
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
2: Θα θέλει τη σκιά.
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
1: Αν θέλει σκιά ας πάει σπίτι του, τί
δουλειά έχει τέτοια ώρα με το σαράβαλο;
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
2: Μάλλον θέλει απλά τη σκιά, επειδή
καθόμαστε εμείς.
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
1: Θέλει να μυρίζει τον βόθρο που πάει
πακέτο με τη σκιά;
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
2: Ας έρθει, θα κάνουμε πιο εκεί.
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
1: Δε θα έρθει.
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
2: Ξέρω.
Από
τη μεγάλη κατηφόρα κατεβαίνει αργά ένα
ρυάκι αποβλήτων από τη σπασμένη
αποχέτευση. Διασχίζει το δρόμο και
πλησιάζει στους πρόσφυγες.
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
2: Το βλέπεις;
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
1: Δε θέλω να το βλέπω, αλλά το μυρίζω.
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
2: Γιατί, διακρίνεις τη διαφορά, μέσα σε
όλη τη βοθρίλα που μυρίζουμε;
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
1: Όχι, αλλά το βλέπω και έτσι το καταλαβαίνω.
Κάνε πιο εκεί, μη βραχούμε.
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
2: Μήπως να φύγουμε;
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
1: Και που να πάμε; Εδώ έχει σκιά.
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
2: Δίκιο έχεις. Έχεις κανένα μαντήλι να
βάλουμε στις μύτες μας;
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
1: Δυστυχώς όχι. Γιατί δε βάζεις τη μάσκα
σου;
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
2: Γιατί είναι μόνο για τον κορονωιό, να
μην αρρωστήσουμε.
Ο
πρόσφυγας 1 βγάζει μια ιατρική μάσκα
και τη φοράει.
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
2: Βλέπεις διαφορά;
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
1: Καμία. Αλλά έτσι δε θα αρρωστήσω. Είμαι
κοινωνικά υπεύθυνος.
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
2: Αφού τα σκατόνερα ξεκινούν από πάνω
– πάνω, κοντά στις σκηνές μας. Χθες εγώ
πλημμύρισα.
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
1: Δε γίνεται να κάνει καλό στην υγεία
κάτι τέτοιο.
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
2: Ε ναι, και η μάσκα δε σε σώζει αν κολυμπάς
στα σκατά.
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
1: Δεν έχει σημασία. Καλύτερα να αρρωστήσεις
με μάσκα, παρά χωρίς.
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
2: Η αλήθεια είναι, πως είναι θέμα ατομικής
ευθύνης.
Ο
πρόσφυγας 2 φοράει και αυτός τη μάσκα
του.
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
1: Άσε που, εδώ είμαστε προφυλαγμένοι
και από ηλίαση.
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
2: Όταν γυρίσει ο ήλιος τί θα κάνουμε;
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
1: Θα γυρίσουμε και εμείς.
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
2: Και όταν πέσει εντελώς;
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
1: Τότε θα έχει σκιά παντού, μπορούμε να
φύγουμε.
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
2: Να πάμε πού;
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
1: Δεν το έχω σκεφτεί ακόμα, προς το παρόν
νοιάζομαι μόνο για τα απλά πράγματα.
Πολύ βιάζεσαι.
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
2: Με λες αχάριστο δηλαδή;
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
1: Δεν είναι θέμα αχαριστίας, αλλά αν το
θέτεις έτσι, μπορεί και να είσαι αχάριστος.
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
2: Δεν το είχα σκεφτεί έτσι ποτέ.
Από
τα μεγάφωνα του καμπ κάποιος φωνάζει
διάφορα ονόματα. Ο ήχος ακούγεται
παραμορφωμένος, με παράσιτα.
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
2: Φώναξαν το γείτονα μου. Λες να ακούσουμε
και το δικό μου όνομα;
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
1: Θα πας;
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
2: Που να πάω, εκεί πάνω βράζει ο τόπος.
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
1: Άν όμως σε φωνάξουν και δεν πας, δε θα
μάθεις τί σε ήθελαν.
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
2: Για καλό δε θα είναι. Θα με ξαναφωνάξουν.
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
1: Και αν τότε σε φωνάξουν για κάτι
διαφορετικό;
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
2: Ωχού, μη με αγχώνεις. Εσύ πριν έλεγες
για τα απλά πράγματα. Αν με ξαναφωνάξουν,
θα το δω τότε.
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
1: Εγώ το λέω για σένα.
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
2: Και εγώ για μένα το λέω, μη νομίζεις.
Το
μηχανάκι που πέρασε πριν λίγο ξαναπερνάει
από το απέναντι ρεύμα. Ο οδηγός τους
ξαναβρίζει και τινάζει τα σκατόνερα
πάνω τους.
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
2: Άλλη δουλειά δεν έχει αυτός;
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
1: Μάλλον του έχει βαρέσει το μυαλό η
ζέστη.
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
2: Εμείς τί φταίμε;
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
1: Τίποτα. Γιατί αυτός τί φταίει, για τον
ήλιο;
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
2: Τίποτα, ούτε αυτός. Γιατί δε πάει σπίτι
του, όμως, που κάνει και δροσιά;
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
1: Ξέρω γω, μπορεί να ήταν βαρεμένος και
πριν τον καύσωνα και να τού 'μεινε
κουσούρι.
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
2: Πιστεύεις αυξήθηκε η μπόχα;
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
1: Μπα, το ίδιο είναι. Φαντάσου να ήμασταν
και στον ήλιο τώρα.
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
2: Ναι, δεν το συζητώ.
Από
τα μεγάφωνα συνεχίζουν να ακούγονται
ονόματα, από μακριά.
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
1: Με αυτά και με αυτά δεν ακούσαμε αν
είπαν το όνομα σου.
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
2: Ναι γαμώτο.
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
1: Τί γαμώτο, αφού δε θα πήγαινες.
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
2: Ναι, αλλά μπορεί και να πήγαινα. Αν
ήταν θέμα ιατρικό...Μπορεί να ανακοίνωναν
τα ύποπτα κρούσματα στο καμπ.
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
1: Αφού φοράς μάσκα.
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
2: Όντως. Αλλά μπορεί οι γείτονες μου να
μη φορούσαν.
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
1: Γιατί να μη φορούσαν;
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
2: Γιατί μπορεί να έπεσε η μάσκα στις
λάσπες. Ξέρεις, πρέπει να τις αλλάζουμε
τακτικά.
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
1: Βερεσέ τα ακούω αυτά. Είναι θέμα
κοινωνικής ευθύνης να την φοράς.
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
2: Δίκιο έχεις, εμείς θα τη φοράμε και
όλα καλά.
Το
μηχανάκι ξαναπερνάει, συνοδεύεται από
μηχανές της αστυνομίας. Σταματούν
μπροστά τους και ξανατινάζουν τα νερά
πάνω τους. Τους απευθύνεται ο επικεφαλής.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ:
Τί κάνετε εδώ;
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
1: Καθόμαστε στη σκιά.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ:
Γιατί δε φοράτε μάσκα;
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
2: Φοράμε, κανονικά.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ:
Τότε γιατί δεν τηρείτε τις αποστάσεις;
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
1: Είναι μικρή η σκιά, δε φτάνει.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ:
Είστε απλά ανεύθυνοι. Γράψτους για μάσκα
και πάμε.
Τους
ζητάει τα στοιχεία και τους κόβει κλήση.
Ανεβαίνουν στις μηχανές και φεύγουν. Ο
πενηντάχρονος με το μηχανάκι τους
ξαναβρίζει και φεύγει μαζί με τους
αστυνομικούς.
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
1: Πόσο είναι;
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
2: 150 ευρώ ο καθένας.
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
1: Δεν έχω τόσα λεφτά.
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
2: Ούτε εγώ. Κράτα την όμως.
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
1: Γιατί;
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
2: Ποτέ δε ξες. Ενθύμιο για το μέλλον.
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
1: Λες να στάμπαραν αυτή τη σκιά και να
έρχονται κάθε μέρα;
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
2: Δε ξέρω. Πρέπει να τηρούμε τις αποστάσεις,
λέει.
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
1: Και εδώ, και στις σκηνές;
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
2: Θα πάμε τις σκηνές ένα μέτρο παραδίπλα.
Και δε θα πίνουμε από την ίδια βρύση, θα
πηγαίνω εγώ στην άλλη.
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
1: Να πάμε να αλλάξουμε θέση στις σκηνές
τώρα;
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
2: Θα πεθάνουμε στη ζέστη. Πάμε το βράδυ.
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
1: Το βράδυ δε θα βλέπουμε.
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
2: Ναι, αλλά δε θα βράζουμε επίσης.
Ο
ήλιος έχει αρχίσει να γυρνάει και η σκιά
μπαίνει σιγά σιγά στο δρόμο. Οι πρόσφυγες
κάθονται ακόμα στα γόνατα, στην άκρη
του πεζοδρομίου.
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
2: Πιάστηκα, τόση ώρα.
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
1: Ε, σήκω όρθιος.
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
2: Αν σηκωθώ, θα με βρίσκει ο ήλιος. Έτσι
έχω πλήρη κάλυψη από σκιά.
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
1: Τί θα κάνουμε;
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
2: Τί εννοείς;
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
1: Θα φύγουμε;
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
2: Όχι, έχει σκιά εδώ. Πάνω βράζει ο τόπος.
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
1: Εσύ δεν ήθελες να φύγουμε πριν;
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
2: Δεν είπα ποτέ κάτι τέτοιο. Ρώτησα τί
θα κάνουμε όταν πέσει η σκιά.
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
1: Άρα ήθελες να φύγουμε.
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
2: Ναι, αλλά δεν το είπα έτσι.
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
1: Και πού να πάμε;
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
2: Δε ξέρω. Κάπου με σκιά.
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
1: Εδώ έχουμε ήδη σκιά όμως.
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
2: Ας περιμένουμε να πέσει κι άλλο ο
ήλιος, μπορεί να δροσίσει πιο μετά.
(Οι
καταστάσεις είναι απολύτως αληθινές,
τα πρόσωπα απολύτως ψεύτικα.)
